16 en 17 oktober

16 oktober

De laatste spullen verhuist naar Ronald en Marijke.
Het zoontje van Immaculate is jarig dus hebben we een cadeautje meegenomen.
Vanmorgen twee O.K’s gekeken. De pre operatieve procedure niet gezien, maar later nagevraagd: hetzelfde als in Nl. De eerste patiënt ging lopend naar O.K. Wij hebben ons daar omgekleed zoals je op de foto. Edith en ik volgen vervolgens een patiënte voor borst O.K. De patiënt is a op O.K. en het duurt nog een poos voor alles zover is en ze eindelijk narcose krijgt. Dit gaat toch anders dan in Nl. Indrukwekkend! Er is een anesthesie verlk. Die narcose toedient en gedurende de hele O.K. handmatig beademd. De stethoscoop wordt op de borst vastgeplakt en af en toe wordt de RR gemeten. Verder bewaken ze ook de saturatie en de hartslag. Er staan twee ll verplk toe te kijken, er is een soort assisterende, en nog 2 jongens die “omloop” hebben. De chirurg opereert uiteraard en een pas afgestudeerde arts assisteert. De tussendeur staat open en naar believen lopen er mensen in en uit. De O.K. verloopt voorspoedig. De top van een steriele handschoen fungeert als drain. Prima oplossing. De patiënt komt kort voor het einde al weer bij, beweegt wat. Dit wordt zo gelaten omdat de O.K. bijna ten einde is. Onderwijl zijn zowel de omlopen als de twee ll niet meer aanwezig. Geen idee waar die zijn gebleven? Het wakker worden is ook wat onrustig. De patiënt wordt over getild op brancard en gaat zo naar de afd. en wordt daar op bed geholpen. We kijken nog een O.K. die maar liefst twee uur duurt. Ook hier dezelfde procedure. De overdracht van O.K. naar afd. is zeer kort. Er wordt alleen genoemd wat er is gedaan. Als we de dame later op de afd. zien is ze goed wakker en zit al weer rechtop. Wel heeft ze last van haar keel. De andere patiënt ligt nog een hele tijd diep slapend op zaal. Ook post O.K. worden dezelfde parameters bewaakt. Het valt mij alleen op dat ze nergens genoteerd worden. Bij navraag moet dat uiteraard wel gebeuren. Ook hier weer een schone taak voor mij weggelegd. Het was een hele bijzondere ervaring, hoe iedereen werkt met beperkte middelen.
Tevens moet voor elke O.K. door een familielid toestemming worden verkregen anders wordt er niet geopereerd. De eerste O.K. kwam daarom pas later op het programma, ze had nog geen familielid gevonden die kon tekenen. Dat is wel heel apart voor onze begrippen.
Lege infusen laten ze ook vaak gewoon hangen. Als je er naar vraagt wordt er gelijk opgeruimd. Ze laten ook de i.v. naaldjes eindeloos zitten zonder dat er geflushd wordt.
Na het koffiedrinken nog even naar de afd. Na de lunch gaan we niet meer terug. We besluiten om lekker van het zonnetje te genieten. Helaas na een poosje toch weer een flinke regenbui. We kletsen wat met Ronald en gaan dan naar Codahuis om samen met Irene, Lya, Willem en Joanne te dineren. Spagetti, biertje heerlijk.
Met Irene en Lya overleggen we hoe en wanneer we naar Lake Buyoni te gaan a.s. weekend.
Daar hebben we wel zin in. De omgeving schijn prachtig te zijn.

17 okt: William jarig.
We lopen visite met ik denk 12 mensen. Wat een chaos en drukte. Ook nu weer ll die alle opdrachten noteert. Ik wil morgenvroeg kijken of alle opdrachten ook zijn uitgevoerd. Daar zit geen enkele structuur en zekerheid ingebouwd. Help mee met wonden verbinden. Ook nu vertel ik weer dat veel van de wonden niet met steriel handschoenen verbonden hoeven te worden en leg uit waarom. Ze zijn verbaasd. Ik merk ook persoonlijke verschillen; de een denkt keurig aan een bedscherm, de ander begint gewoon. Ze zijn geïnteresseerd in hoe we eea in Nl. doen en hoe ons ziekenhuis er uit ziet
Ik praat nog even met Immaculate over het handen wassen. Ze nemen gedurende de visite een houten standaard mee met een kan water, plastic bakje en zeep. Dit gaat over meerdere zalen mee. Mogelijk kunnen we hier iets mee met ons gesponsorde geld. Een karretje op wieltjes? Maar dan is 1 x weer wat weinig. Of gaan we toch voor de wastafels of een grote wasmachine. De dekens moeten echt vaker gewassen. Maar ook de matrassen en de kussens kunnen wel een schoonmaakbeurt gebruiken. Er is zoveel wat we willen.
Vanmiddag naar Kisoro stad geweest en een cakeje gegeten om verjaardag William te vieren. Beide banken zijn “out of order” dus geen geld. We nemen nog een flesje wijn mee en gaan terug. Dan weer een hevige regenbui. We schuilen. Er lijkt geen eind aan te komen. Als het enigszins rustiger wordt wagen we het er op. De weg naar het ziekenhuis in inmiddels veranderd in een soort kolkend riviertje. We proberen de voeten droog te houden, maar dat is al snel een verloren zaak. Het is een soort survival. Veel mensen lachen om ons en wij ook om elkaar. Het is echt een ware belevenis. Als je het niet hebt meegemaakt valt het haast niet te beschrijven. Eenmaal thuis even de wandelschoenen onder de kraan en dan lekker douchen. Marijke heeft chili concarne, dat gaat er in als koek. Een wijntje erbij en wij zijn tevreden.Ik klets nog een poosje buiten met Marijke.
De avond brengen we door op onze kamer.