24 en 25 november

24-11-2012 Zaterdag

Vanmorgen lekker tot 10.00 uur blijven liggen. Het weer is prachtig dus nuttigen we buiten ons ontbijtje.
Een poosje later liggen we te “bakken” in de zon. Het is hier vaak alles of niets. We nemen het er maar even van, want als het gaat zoals bijna elke dag hebben we vanmiddag weer onweer.
Om 13.30 uur gaan we op pad naar Kisoro. Hebben meerdere spullen mee voor het gezin waar we vanmiddag naar toe willen.
Gelijk de hoek om loopt een gezin, waarvan de man aangeeft dat hij ook een roker is. Natuurlijk helpen de rokers elkaar en ik geef hem er meerdere. Hij wil nog geen vuurtje, bewaart ze voor een later moment. Uiteraard krijgen ze ook een pen. Ik bekijk tegenwoordig eerst of het “veilig” is een pen te geven. Als er te veel mensen lopen begin ik er niet meer aan.
De wandeling is heerlijk in het zonnetje. Wel heb ik bekijks met mijn korte broek en blote benen.
Ik heb de zakken vol met knipjes en elastiekjes voor meisjes. Ik kom onderweg helaas geen een tegen die geen gemillimeterd haar heeft. Logisch in kader van hygiëne, maar vooraf niet bij stilgestaan.
We gaan wat souvenirs kopen en lunchen bij de Coffee Pot. Het geluk is met me. Er komt een gezin langs dat even blijft staan waarvan een klein meisje wat langer haar heeft. Als ik haar aanspreek schiet ze weg, maar haar grote zus pakt de knipjes aan. Ik zie dat ze echt niet weten wat de bedoeling is en sta even later de knipjes in de haren te steken. Ze zijn helemaal lyrisch!! En ik blij dat ik weer een setje kwijt ben.
Toevallig komt er ook een verkoper van slippers langs; daar maken we dankbaar gebruik van. Helaas barst dan weer de hemel open. In no-time is de straat leeg en verlaten.
Wij met onze regencapes besluiten toch op een zeker moment door de regen op pad te gaan.
We moeten inkopen doen bij de supermarkt: Imperial voor het straat arme gezin dat we hebben leren kennen. We pakken echt van alles in een grote was emmer. Tandenborstels, tandpasta, brood, meel, rijst, suiker, olie, waspoeder, zeep, afwasmiddel. En …voor de vrouw des huizes een bodylotion. We hebben zelf bekers meegenomen om gezamenlijk met hen wat te drinken. Bepakt en bezakt gaan we op pad.

Als we er aankomen is de aanblik troosteloos. Het erfje voor het huisje staat helemaal blank. We banjeren er door en treffen binnen alleen Gideon en nog een meisje aan. De ouders zijn er niet. De jongetjes zijn in het slaapgedeelte. Julius wordt opgehaald, maar Isaac slaapt. Julius ziet er totaal niet fit uit en ook aan zijn gedrag merk ik dat er wat is. Even later komt de vader thuis. Hij is verheugd ons te zien en we moeten gelijk gaan zitten op 1 van de 3 stoelen. Het andere meisje wat aanwezig is blijkt ook een dochter( Miriam) Daar wisten we dus niets van. We laten hem zien wat we allemaal gekocht hebben. Hij is totaal verrast en ontzettend dankbaar. Ook bedankt hij God dat wij hem en zijn gezin zijn tegengekomen. Hij wil beslist adressen uitwisselen. Ik denk echt dat hij wil schrijven, maar als er de keus is tussen eten kopen of een postzegel is die keus natuurlijk snel gemaakt. We schenken wat sap in en eten een koekje. Het sap valt niet bij iedereen in goede aarde, maar dat is prima. Het dochtertje geef ik nog een paar armbandjes. Om 18.00 uur vertrekken we weer want we willen liever niet in het donker lopen. Ik kus de kinderen en geef Steven een hand die hij lang vasthoudt en ons nogmaals ontzettend bedankt en beslist contact met ons wil houden.
Het is vreemd om nu voor de laatste keer daar weg te lopen. Je weet dat hun situatie niet anders zal worden. Natuurlijk zijn ze nu even blij, maar structureel verander je niets. De kindjes zijn ziek, hebben ijskoude handjes en voetjes. Wat zit de wereld toch vreemd in elkaar. Aan de andere kant ook een goed gevoel dat je hen even voor deze dag een fijn moment bezorgt.

25-11-2012 Zondag

Om 10.00 uur eruit. Vannacht laat geworden. De scrabble competitie neemt serieuze vormen aan!
Na het ontbijtje de hele ochtend in de zon met een boek. Eind van de middag weer enorm veel hemelwater.
Het is een dag van luieren, relaxen en genieten.
Even mailen met thuis en Marijke. Bas belt. Zoeken naar reisadvies Rwanda van ministerie.Alles lijkt voor ons nog veilig.
En we bekijken de foto's van het kampioenschap van Ties( oudste zoon van Edith)
En uiteraard wordt er gescrabbeld!