26 oktober kerkdienst St. George's School - Reisverslag uit Mutolere, Oeganda van Anita Pierik - WaarBenJij.nu 26 oktober kerkdienst St. George's School - Reisverslag uit Mutolere, Oeganda van Anita Pierik - WaarBenJij.nu

26 oktober kerkdienst St. George's School

Door: Anita pierik

Blijf op de hoogte en volg Anita

26 Oktober 2012 | Oeganda, Mutolere

26 okt 2012
Vanmorgen weer op tijd er uit. Valt niet mee, iets te laat naar bed gegaan gisterenavond.
Ook nu weer meerderen te laat. Ik zie alleen dat J.P op de klok kijkt, maar verder niets zegt.
Er wordt weer nagekeken zoals elke ochtend of er 3 thermometers en RR meter aanwezig zijn. De nachtdienst gaat met de rapporten naar de hoofdzuster( non). Haar zie je alleen met de koffiebreak en verder de gehele dag niet! Zij leest de rapporten en zet haar handtekening er onder of verbeterd wat in het rood. Ze wachten voor haar deur tot ze naar binnen mogen. Ja, ja…dass war einmahl.
Er zijn zoals elke dag weer nieuwe opnames. Zoals al eerder vermeld valt het me op dat er toch regelmatig iemand wordt opgenomen tgv mishandeling door een fam. lid.
Verder is er gisteren een flap of steel O.K. gedaan bij een oude dame. De skin graft heeft niet helemaal gepakt en dt is eigenlijk wel een goede optie. Haar hand wordt ahw aan de buik “vastgehecht”. Ik ben benieuwd wat het resultaat zal zijn.
Een spoedje van gisteren moet voor her O.K.: externe fixatie wordt aangepast.
Overigens zie ik tot mijn grote verrassing dat er allemaal nieuwe dekens zijn? Waar komen die nu vandaag? Van Marijke begrijp ik dat ze die via Humedica heeft geregeld. Dat is een organisatie die in het vluchtelingenkamp werkt, er zijn echter mar weinig vluchtelingen. Op zich natuurlijk prima die dekens, maar wij hebben er zojuist 120 besteld. Aan de andere kant: zo komt er in ieder geval een voorraad en kan er vaker verschoond worden. De grot vraag blijft uiteraard of ze dat doen.
Als we bij het bed van Anna komen geeft de moeder iets mondeling door aan Fred.( soort NP, hij is Oegandees en spreekt de taal). Het komt er op neer dat de moeder alle Muzungu’s een verzoek doet. Ze is nu al twee maanden hier met har dochter en weet eigenlijk niet hoe ze de rekening moet gaan betalen. Hier kun je niet aanbeginnen uiteraard. Ronald vraagt zich af of ze mogelijk gehoord hebben van de gift die ze vorige week wilden doen aan de ouders van een jongetje. Deze bleek achteraf verzekerd te zijn. Ik vertel dat we gisteren een brief van de moeder hebben gehad. Deze was aanvankelijk gericht aan Joanne( Engelse) en gedateerd op 12 okt. De naam was echter doorgekrast en onze namen van gemaakt. Edith en ik hebben er over gesproken. Maar hoe triest ook, je kunt er niet aan beginnen. Naast Anna ligt ook een klein meisje al lang met brandwonden.
Ik vraag Ronald of er evt. geld van een soort fonds van kinderen beschikbaar is. Dat is een mogelijkheid. Voorlopig is Anna echter nog niet naar huis. Dergelijk verzoeken gaan mij echter wel aan het hart. Het raakt je meer dan je wilt. Betreffende moeder geeft in de brief namens Anna ook aan dat ze zelf inmiddels ook erg weak is. Ze bid tot God om te danken dat zij ons is tegengekomen. Ik denk dat Anna zelf niet weet wat er in de brief staat.
Na de koffiebreak meld ik me af bij J.P We gaan om 12.00 uur naar een kerkdienst in St. George’s school. Lia gaat mee. De klim is beter te doen dan de eerst keer. De hoogte went dus echt. Alle kinderen gaan langs ons heen en groeten, willen graag op de foto.
Als we naar binnen gaan wordt er al gezongen. Eenmaal binnen is het ongelofelijk hoe mooi het klinkt en vooral zo ritmisch. Het raakt me, ik wordt er echt emotioneel van. Geen woorden voor. Gelukkig wel eea geflimd. Daar hebben we vooraf toestemming voor gevraagd. Zelfs de pater heet ons welkom. De mis is voor ons lastig te volgen in het Engels.
De dienst is al met al prachtig. Vooral door de dans het ritme, klappen en de liedjes. Overigens zie je dat er hier ook wel onderling wat verschillen zijn ondanks de uniformen. De een heeft schoenen, de ander niet. Er is ook een jongetje dat van zijn trui beter een spencer kan maken zo versleten en stuk.
Een ander jongetje kukelt bijna voorover de bank af. Hij is doodmoe en kan zijn ogen niet meer open houden. Aandoenlijk.
Na de mis schudden we wat handen en bedanken wij hen.
Dan door de regen en snel wat spullen kopen voor het eten van vanavond. We willen de gasten niet teleurstellen. Helaas is niet alles hier te koop wat we graag zouden willen gebruiken. Maar…we hebben er vertrouwen in.
We brouwen inderdaad een lekker prutje met rijst. Heerlijk!. Van onze gasten krijgen we een paar lekkere flessen wijn. Ze weten inmiddels dat we echte wijndrinkers zijn.
Het is gezellig en er worden verhalen opgehaald door Ronald en marijke. Die hebben al veel beleefd gedurende hun jaren in Oeganda. Mooi om te horen.
Rond 21.00 uur vertrekken ze. Wij den de afwas en dan lekker douchen. Het mag vooral niet te laat worden omdat we morgen om 6.15 uur op moeten staan. Eerst nog een klein glaasje.

  • 26 Oktober 2012 - 21:35

    Tamara:

    Hoi Anita en Edith,

    Wat leuk om jullie stap voor stap te volgen. Hoop dat je dat nog ff volhoudt, is ook leuk document voor jullie zelf om straks op terug te kijken.
    Leuk om de de foto's te zien !!
    In het ziekenhuis staat al weer van alles klaar om naar oeganda te sturen, zoals verbandschoenen. Ook nog veel steriele handschoenen, maar die wil jij geloof ik niet hè.
    Mijn handen jeuken als ik dat archief daar zie.... Dat had Erna goed gesignaleerd ;)
    Het ziekenhuis leeft met jullie mee, hoor her en der allerlei mensen erover, leuk !!
    Een bijzondere ervaring hoor.
    Nou ben weer benieuwd naar het volgende verslag!


  • 27 Oktober 2012 - 09:08

    Esther:

    Hee Anita,

    Wat een indrukken blijven jullie sturen en wat zal dat live soms heftig zijn om te zien en te voelen.
    Gisteren sprak in Lingkan, gewoon hier bij de AH! je krijgt heel veel groeten van haar en volgend jaar maar we eens bij een komen dachten wij zo.
    Heel goede weken nog, jullie gaan al naar de helft....

  • 28 Oktober 2012 - 18:42

    Henny Bilderbeek:

    Hoi Edith en Anita,
    De" zwingende" kerkdienst kan NLD een voorbeeld aan nemen. Wat heerlijk hoe zij zich bewegen en daar een feest van maken. Ik heb het gevoel dat jullie wat gewend zijn daar.Wat heerlijk dat je "grote" zaken hebt kunnen doen. Kan me voorstellen dat dat goed voelt. Nu hopen dat de wasmachine goed gemaakt wordt zodat deze een hele tijd mee kan. En deze goed gebruikt gaat worden Succes verder gr henny

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Oeganda, Mutolere

Oeganda

We zijn nog aan het voorbereiden

Recente Reisverslagen:

14 Februari 2013

Presentaties

22 Januari 2013

Film avond 8 februari

04 Januari 2013

1 maand later

03 December 2012

De terugreis en thuiskomst

29 November 2012

De laatste dagen in Oeganda.....
Anita

Ik ben 49 jaar, getrouwd met William en we hebben 3 kinderen: Bas(20), Lisa(18), en Gijs(16). Ik ben afdelingshoofd van de chirurgische afdeling in Gelreziekenhuizen locatie Zutphen. Mijn achtergrond: A,B en kinderverpleegkundige en management opleiding in de gezondheidszorg. De gezondheidszorg draag ik een warm hart toe. Hobby's: lezen, puzzelen, zingen/muziek, spelletjes,tuin,sporten en mijn gezin. Ik ben tevens coach van een voetbalteam waar met name studenten in spelen. Mijn man is voorzitter van vvVorden en alle 3 kinderen zitten op voetbal. De weekenden ben ik dus veel op de voetbalvelden te vinden. Via het werk ben ik, samenmet mijn vriendin en tevens collega uitverkoren om vrijwilligerswerk in het St.Francis Hospital in Mutolere in Oeganda te gaan doen. Hiermee gaat een kinderwens in vervulling. We hebben er beide veel zin in en zien het als een enorme uitdaging.

Actief sinds 04 Aug. 2012
Verslag gelezen: 419
Totaal aantal bezoekers 51565

Voorgaande reizen:

08 Oktober 2012 - 01 December 2012

Oeganda

06 September 2012 - 06 September 2012

Voorbereidingen

Landen bezocht: