Golden Monkeys, taxi en voetbal

27-10-2012

6.15 uur opgestaan want om 7.00 uur komt de taxi( de 4-wiel drive was stuk) voor ons tripje naar de “Golden Monkeys”.
Tot onze grote schrik is er 1 brood compleet beschimmeld. Vorige broden die we hadden waren “zout”. Gebruikelijk in Oeganda is dat het brood zoet is. Nou, dat moeten we maar niet meer doen.
De taxi is keurig op tijd. Met z’n 5-en mogen we mee. Dat betekend 2 op 1 zitting voorin. Politie zie je hier niet. Het weer is prachtig.
Onderweg zien we terloops dat er een koe geslacht wordt. Die ligt gewoon op de grond en met een flinke panga worden er stukken vlees afgehakt. Hoe verder we komen hoe beroerder de weg. We moeten meerdere malen uitstappen omdat de onderkant van de auto tegen de keien schuurt of omdat het 1 grote modderpool is. Als de taxi op een zeker moment echt niet verder kan hebben we het geluk dat er een grote 4 wiel drive achter ons rijdt en ons wel mee wil nemen. Hij had ook gisterenavond meerdere ritjes gemaakt omdat mensen met auto’s niet omhoog kwamen. De taxichauffeur blijft de hele dag op ons wachten.( 100.000= € 33,-)Het gevolg is wel dat we te laat aankomen, maar dat mag de “pret” niet drukken. We schrijven ons in en krijgen twee gidsen mee die eerst even eea aan info over het betreffende park geven. De man heeft een geweer mee; mochten de dieren te dicht bij komen dan schiet hij in de lucht om ze weg te jagen. De wandeling is goed te doen. We gaan wel omhoog, maar al met al geleidelijk. Af en toe stopt de gids even voor ons omdat ze weet dat er even later een wat steiler stuk komt. Het uitzicht is prachtig. Hoe hoger we gaan hoe meer bebost het is, dus geen mooi vergezicht meer. Wel lopen we door een giga bamboe bos. Her en der wijst de gids ons op plekken waar apen hebben gegeten. Ook moeten we een paar keer heel snel lopen omdat er mierennesten zitten. Op een zeker moment moeten we wachten( ½ uur) Twee andere medewerkers van het park zijn vanmorgen al vroeg op pad gegaan om speciaal voor ons uit te zoeken waar de apen zitten. Via een walkie talkie hebben ze onderling contact. Als we een sein krijgen zijn we ook vrij snel op de plek waar vele gouden apen zich bevinden. Het is werkelijk fenomenaal. We proberen zoveel mogelijk te fotograferen en te filmen. Helaas gaat dat ook vaak mis. Springen ze net weer naar de volgende boom. Het is echt dicht bebost en vochtig. Voor steun hebben we gelukkig een stok meegekregen. We krijgen een uur om te genieten en dat doen we dan ook met volle teugen. Om 13.00 uur gaan we terug. Ook het bos is prachtig. Grote oude grillige bomen, soms vol met mos. Veel omgevallen en soms gekapte bamboe. We zien ook nog een enorme pier( zie foto), daar zouden vissers in Nl. van “smullen”. Het dalen vind ik persoonlijk prettiger en het tempo zit er goed in. Wel oppassen geblazen het is soms “spekglad”. Als we net terug zijn begint het flink te regenen. We besluiten bij het restaurant een bakkie te doen. Op het terras liggen twee personeelsleden te slapen en de eigenaar staat te strijken in het restaurant. Moet kunnen op zaterdag. Als het weer droog is vertrekken we. Veel kinderen onderweg die je groeten( Muzungu) en om de klip klap om geld vragen, pennen of zelfs je tas. Dan zien we onze chauffeur weer. Het duurt niet lang of we moeten weer uit de auto. Te veel en te grote stenen of te veel modder. Eea herhaald zich diverse malen. We snappen eigenlijk niet dat hij deze rit heeft aangenomen. Dit is niet best voor zijn auto. Ook de bevolking helpt regelmatig met duwen. Dit ritje was eigenlijk ook wel $ 50,- waard geweest. Wat een belevenis!!. We hebben zelfs een stuk gefilmd.
Als we terug zijn moeten we snel naar ons huis. We hebben om 17.00 uur een afspraak met een trainer/coach van een paar teams. Het veld ligt achter het ziekenhuis. Omdat het opnieuw begint te storten gaan we eerst even in de kantine van de school zitten. Daar kijken heel veel jongeren naar 1 klein t.v-tje. Kantine is eigenlijk niet het goede woord. Het lijkt meer een schuur. De tafels zijn bijna allemaal stuk. Wat een troep.
Als het droog is gaan we snel naar het veld. De jongens kleden zich daar om, van enige structuur is geen spraken. Tot onze verrassing is er ook geen kleedkamer of toilet. Erger nog; De goals bestaan uit stokken zonder net. Er staat geen enkele lijn op het veld, wel liggen er wat koeienvlaaien. Als we een foto willen maken moeten ze allemaal nog weer eigen sokken aan. Geduld is een schone zaak, zeker in Oeganda. Inmiddels begint het weer te regenen.
Al hun kleding ligt gewoon op het gras en wordt kletsnat. Ze zitten daar absoluut niet mee. De foto’s worden genomen en ze gaan voor ons een vriendschappelijk wedstrijdje spelen. We vinden het maar niets hier zo te staan terwijl het flink begint te onweren. Als er 0-1 voor vvVorden wordt gescoord geven we aan dat we graag terug gaan ivm het weer. Eigenlijk hebben we het wel wat fris, honger en willen we ook graag droog zitten.
We noteren nog even ons e-mail adres voor de coach, hij wil een keer een paar foto’s sturen als ze een echte wedstrijd spelen.
Thuis gekomen, lekker ons kliekje van gisteren opgewarmd. Snel foto’s en film op lap top en gezellig samen het resultaat bekijken.
Moe maar voldaan kijken we op deze dag terug. We zijn blij dat we morgen mogen uitslapen van onszelf.