10 en 11 november weekend
Door: Anita Pierik
Blijf op de hoogte en volg Anita
14 November 2012 | Oeganda, Mutolere
10 november Zaterdag
Vandaag uitslapen was de bedoeling, echter Edith maakt me wakker. Het lijkt wel of er in de kamer naast ons mensen zijn. Op inspectie. Blijkt dat er iemand op ons dak loopt om het te repareren? Dan maar gezellig buiten een ontbijtje. We draaien een wasje en vermaken ons met lezen.
’s Middags weer op pad naar Kisoro. Gelukkig de allerlaatste keer verplicht om geld te halen voor de wasmachine. We struinen nog wat winkeltjes af op zoek naar schriftjes en iets van zeep of handen alcohol voor alle medewerkers van de afd. Dit willen we na afloop van onze presentatie geven.
We hebben nu echt zin aan een lekker koud biertje bij de Coffee Pot. Het is nl. flink warm. We komen in gesprek met iemand die al vanaf april aan het fietsen in door Zuid Afrika. Hij weet er blijkbaar veel van. We bestellen een heerlijke maaltijd en rond 17.30 op weg naar de bank. Tot onze grote schrik staat er bij beide baken een enorme rij. We horen later dat de leraren vorige mand geen slaris hebben ontvangen en er nu dus voor in de rij staan. Het grappige is dat we van meerdere mensen een hand krijgen. Blijkbaar ook zo’n gewoonte. De bewaker helpt af en toe iemand pinnen omdat die blijkbaar niet weet hoe eea werkt. Sommigen zijn erg ongeduldig en gaan vast bij in het hokje staan. Als wij denken de rij aardig vordert blijken ook een groepje mannen die al een poosje aan de zijkant staan nog in de rij te horen. Dat is voor ons Westerse vrouwen even slikken. Gelukkig zien we dat het meer gebeurd, dus… aanpassen. Op de terugweg treffen we in het huis van Julius en Isaac nu wel de moeder aan. We geven wat kleertjes en een spel, schrift en kleurpotloodjes. De kinderen voelen koud aan en hebben opgedroogd snot onder de neus. De moeder kan geen Engels, maar is erg dankbaar. Ik geef ze een snee brood. De moeder laat die van haar even wegleggen. Als we weer weg willen gaan bedenken we ons en lopen terug. We laten het hele brood maar achter, hebben ze harder nodig dan wij. ( Nu maar hopen dat ze “zout” brood lusten).
’s Avonds spelen we verder met onze scrabble competitie.
11 november Zondag
Om 10.45 uur zijn we wakker. Beide al wel eerder wakker geweest, maar toch weer in slaap gesukkeld. We doen wat kleine broodjes in de oven en hebben geluk dat het zonnetje weer schijnt. We blijven vandaag lekker de hele dag thuis. Lezen en zonnen. HEERLIJK!!.
We maken een lekkere salade van tomaat, avocado, uitje en tonijn.
Vandaag uitslapen was de bedoeling, echter Edith maakt me wakker. Het lijkt wel of er in de kamer naast ons mensen zijn. Op inspectie. Blijkt dat er iemand op ons dak loopt om het te repareren? Dan maar gezellig buiten een ontbijtje. We draaien een wasje en vermaken ons met lezen.
’s Middags weer op pad naar Kisoro. Gelukkig de allerlaatste keer verplicht om geld te halen voor de wasmachine. We struinen nog wat winkeltjes af op zoek naar schriftjes en iets van zeep of handen alcohol voor alle medewerkers van de afd. Dit willen we na afloop van onze presentatie geven.
We hebben nu echt zin aan een lekker koud biertje bij de Coffee Pot. Het is nl. flink warm. We komen in gesprek met iemand die al vanaf april aan het fietsen in door Zuid Afrika. Hij weet er blijkbaar veel van. We bestellen een heerlijke maaltijd en rond 17.30 op weg naar de bank. Tot onze grote schrik staat er bij beide baken een enorme rij. We horen later dat de leraren vorige mand geen slaris hebben ontvangen en er nu dus voor in de rij staan. Het grappige is dat we van meerdere mensen een hand krijgen. Blijkbaar ook zo’n gewoonte. De bewaker helpt af en toe iemand pinnen omdat die blijkbaar niet weet hoe eea werkt. Sommigen zijn erg ongeduldig en gaan vast bij in het hokje staan. Als wij denken de rij aardig vordert blijken ook een groepje mannen die al een poosje aan de zijkant staan nog in de rij te horen. Dat is voor ons Westerse vrouwen even slikken. Gelukkig zien we dat het meer gebeurd, dus… aanpassen. Op de terugweg treffen we in het huis van Julius en Isaac nu wel de moeder aan. We geven wat kleertjes en een spel, schrift en kleurpotloodjes. De kinderen voelen koud aan en hebben opgedroogd snot onder de neus. De moeder kan geen Engels, maar is erg dankbaar. Ik geef ze een snee brood. De moeder laat die van haar even wegleggen. Als we weer weg willen gaan bedenken we ons en lopen terug. We laten het hele brood maar achter, hebben ze harder nodig dan wij. ( Nu maar hopen dat ze “zout” brood lusten).
’s Avonds spelen we verder met onze scrabble competitie.
11 november Zondag
Om 10.45 uur zijn we wakker. Beide al wel eerder wakker geweest, maar toch weer in slaap gesukkeld. We doen wat kleine broodjes in de oven en hebben geluk dat het zonnetje weer schijnt. We blijven vandaag lekker de hele dag thuis. Lezen en zonnen. HEERLIJK!!.
We maken een lekkere salade van tomaat, avocado, uitje en tonijn.
-
14 November 2012 - 16:15
Henny Bilderbeek:
Hoi luitjes,
Anita je hebt een lekker bruin tintje gekregen. Het zal wel veel pasta eten zijn denk ik. Jullie geduld wordt wel op de proef gesteld zowel in als om het ziekenhuis. Nog zo'n 3 weken dan komen jullie al weer deze kant op. Waar blijft de tijd! Meiden zet hem nog ff op en tot horens. De foto's blijven leuk voor de beeldvorming.
Gr Henny xxx -
14 November 2012 - 18:55
Rieky:
Hallo dames,
In de rij staan om te pinnen kennen wij hier eigenlijk niet en dan moeten er ook nog mensen opstaan die al in de rij stonden, bewaar jullie geduld.
Geniet nog van de laatste weken en met plezier lees ik iedere keer jullie verhalen, blijven volhouden dat schrijven
Succes, groetjes Rieky -
14 November 2012 - 20:10
Trudie:
Hallo dames Zo te lezen loopt het allemaal lekker. Anniet ik neem aan dat je het fototoestel niet meer hebt terug gevonden of gekregen. W.s. dan toch gestolen jammer maar ja in deze armoede kun je je er iets bij voorstellen. Leuk dat jullie ook nog wat vrije tijd hebben want ik dacht dat jullie 6 dagen moesten werken en dat vond ik wel erg veel. Althans dat begreep ik in het begin van jullie verslagen. Wat een mooie foto van dat bed en nachtkastje. Het lijkt wel een stil leven. Het zal wel even weer anders zijn als jullie weer terug komen in alle luxe. Ron en ik nog 10 weken en dan zitten we ook weer in de warmte met al die mooie mensen in Gambia. Is er daar ook weinig eten voor de mensen? Dat vind ik altijd wel schrijnend. Nou nog een paar weken voor jullie en hopelijk gaan jullie dan met een goed en voldaan gevoel weg en kunnen anderen het weer van jullie overnemen. Denk dat jullie veel te vertellen hebben als jullie terug zijn en dan moeten jullie maar eens een presentatie geven voor Fam. en vrienden. Ook wel weer lekker dat jullie straks weer bij jullie Fam. zijn. Edith ook voor jou zal het wel weer fijn zijn al je mannen te zien maar gelukkig kunnen jullie ook skypen en dat voelt toch al weer anders met beeld. Groeten vanuit Zutphen xxxx -
14 November 2012 - 21:24
Gerrie:
Dag Anita en Edith,
Geniet nog van jullie laatste weken daar. Wat zullen jullie veel te vertellen hebben. En dan 'gewoon' weer aan het werk in het Spittaal. Die naam mag niet meer, maar zo blijft het zekenhuis wel heten. Jullie zullen dan vast anders tegen vanzelfsprekende zaken hier aankijken. In Oeganda is dat niet zo.
Wij genieten hier in het nog niet erg koude Nederland van jullie verhalen en de mooie foto's.
Groeten,
Gerrie -
14 November 2012 - 21:25
Gerry Van Der Veen:
hallo luitjes, wat een mooie verslagen van jullie verblijf in Oeganda, zo te lezen gaat het nog steeds goed, maar wat een verschil met hier maar wel een belevenis , de tijd gaat toch wel snel voor jullie ook wel, je bent wel druk al is het ook maar met het pinnen, bedden opmaken etc. Is het wel wat jullie er van verwachten ? Voor herhaling vatbaar. Jullie zien er gezond bruin uit. Wat zullen jullie veel verhalen hebben als je thuis bent. Wij wensen jullie nog veel. Plezier de laatste weken.
Groetjes Ed en Gerry uit Groenlo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
