28 tm 30 oktober

28 oktober: zondag
Vanmorgen even wat langer in bed. Het ontbijt was gewoontjes voor de zondag. Was gisteren ons brood beschimmeld, vandaag was er een zakje yoghurt bedorven. Na het ontbijt hebben we lekker een poosje in de zon gezeten met ons boek. Wasje gedaan en bij Marijke in de zon gehangen, daar droogt het tenminste wat sneller, mits het niet regent uiteraard. Ook is vandaag het pinda’s bakken gelukt. Het duurt 1 a 1 ½ uur voor ze lekker knapperig zijn.
Marijke heeft kokos cake gebakken en neemt wat mee als ze even bij ons op de koffie komt. Heerlijk. Ze is druk met alle laatste afhandelingen in het ziekenhuis, dus ook al snel weer op pad.
Om 14.30 uur besluiten we toch nog even naar Kisoro te wandelen. Vandaag maar eens een zijpad genomen, we hebben immers de tijd aan onszelf. We komen wat kinderen tegen en delen kleertjes en pennen uit. Ze zijn er dolblij mee. Het voordeel van dit achteraf paadje is dat er niet gelijk 20 “man” omheen staat. Ook op de normale route delen we veel pennen uit en wat webbies. Dan zien we onze vriendjes Isaac en Julius weer. Isaac komt op ons afrennen en loopt met gespreide armpjes naar Edith. Julius is duidelijk wat ingetogener. Hij is jonger en lijkt ook wel wat banger. We gaan een poosje bij hen zitten en blazen ballonnen op. Al snel zijn er een paar stuk. Julius speelt er een poos mee en Isaac gaat naast Edith zitten. Inmiddels staan er meer mensen omheen. De ouders zien we in geen velden of wegen. Ook nu geven we hen beide weer een setje ondergoed. Toevallig kan ik nu ook wat roze knipjes kwijt. De meeste jongens en meisjes hebben nl. erg kort haar. Ik denk in kader van hygiëne, maar dit meisje heeft wat langere pipelotjes.
Eenmaal in Kisoro blijkt dat we maar bij 1 bank kunnen pinnen, de ander is out of order. Tja….zo duurt het wel lang voor we alle geld van de dekens en lakens bij elkaar hebben. Zelfs een bakje koffie in de Coffee Pot gaat niet door. Op zondag gesloten.
Dan maar weer terug. Vele Boda Boda jongens proberen ons een ritje te verkopen. We durven echter niet goed, zeker niet over de slechte weg terug naar Mutolere. Terugweg gaan we nog even op de foto met Isaac en Julius. Terug op het ziekenhuis terrein zien een spoedje aankomen op een boda boda. Ze lijkt meer dood dan levend. Ze rijden rechtstreeks naar chirurgie. Vreemd, wie bepaald nu eigenlijk naar welke afdeling een patiënt gaat. Dat lijkt enigszins willekeur.
Het avond eten is een salade van avocado, tomaat en tonijn uit blik. Vanaf vrijdag vertoont de kraan mankementen en vandaag begeeft het broodrooster het. Dan maar in de koekenpan.
Gijs zat vandaag op de bank bij het eerste, dus regelmatig sms-je verstuurd. Het 4-de heeft met 11-0 verloren. Tja, ze missen vast de coach!
De avond brengen we lezend door. Edith skypt nog even met thuis.
29-10-2012
Vandaag weer naar de afd. Ook nu weer bijna alle leerl. Te laat. Ik zie J.P naar de klok kijken en ze worden toegesproken in eigen taal. Als ik later vraag of hij hen daar over aansprak krijg ik een bevestiging. Ik geef hem daarvoor de complimenten. Want dat kan dus echt niet.
Alles wordt klaargezet voor de visite; een karretje mat alle formulieren: lab., röntgen, discharge etc en uiteraard de RR meter en een thermometer. Een ander is druk doende om alle patiënten gegevens op volgorde te leggen en dan het losse medicatievel ertussen te leggen. Wat een rommeltje. Dan niet te vergeten het plankje wat als ondersteuning bij het schrijven dient. Ook dit plankje zal een broeinest van bacteriën zijn. Het wordt regelmatig op patiënten bedden gelegd.
Om 11.30 uur komt Marijke. We moeten zo snel mogelijk naar Kisoro. Er staat een auto klaar met chauffeur. Waltraut heeft gebeld en aangegeven dat alle spullen er zijn. Ik meld me af op de afd. en samen met Edith zitten we een poos later in de auto van het ziekenhuis op weg naar Waltraut. Gelijk laptop mee, want de data is op. Ook is de chauffeur zo aardig om ons langs beide banken te brengen. Vandaag zijn helaas beide banken out of order. Tja….. Dan op weg naar de man die alles voor ons ion Kampala heeft gekocht. Meerdere enorme balen liggen op de stoep voor zijn zaak. Alles gaat in de pick up. We betalen een deel, omdat we simpelweg niet meer hebben. Hij gaat akkoord. Waltraut wil toch graag van ons aanbod gebruik maken om haar te helpen met lakens meten en knippen. We gaan morgen de hele dag naar haar zaak.
De chauffeur helpt met in en uitladen. Na de lunch gaan we gelijk aan de slag. De eerste paar lakens zijn nogal scheef, maar dan hebben we de slag te pakken. We moeten 10 rollen verwerken tot lakens van 2.50 meter. De lakens zijn erg dun, wat een voordeel is in het regenseizoen. Dan zijn ze nl. sneller droog.
Snel even langs de afd. om ons voor morgen af te melden.
Om 17.00 uur afscheidspartij van Ronald en Marijke. De arts-ass. hebben drank gekocht en hapjes gemaakt. Het is erg gezellig. Marijke heeft speciaal hapjes van Graceland laten komen: Samouza( bladerdeeg met gehakt). Buiten klets ik nog even met Mara en Phillp. Phillip werkt voor Humedica. Organisatie uit Duitsland de zich in dit geval richten op vluchtelingenkamp van Congolezen. Hij wil wel graag een keer op de afd. meekijken. Ik zal dat navragen. Uiteraard mogen Edith en ik een keer mee met hen: out reach. Er is dan ook een arts mee en er wordt wat lichamelijk onderzoek gedaan en medicatie verstrekt. Dat lijkt me interessant om eens mee te maken.
Rond 19.30 uur thuis. Gelijk maar een lekker bakkie koffie. Eten is niet meer nodig.
Diezelfde avond lopen we nog even samen met marijke door het huis voor allerlei wetenswaardigheden. Ze heeft aantal zaken voor ons op papier gezet. Dat is fijn, want we voelen ons uiteraard verantwoordelijk nu we vanaf morgen in dat enorme grote huis verblijven. Het meest enthousiast zijn we nog over het buitenterras.
Inmiddels hebben ze Fred op visite. Irene komt ook nog. Tja iedereen wil toch even afscheid nemen. Wij vrezen niet dat we om 6.00 uur wakker zijn dus nemen ook vanavond afscheid en bedanken hen voor de enorme gastvrijheid. Laat op de avond hoor ik Marijke nog rommelen, ik hoop dat ze morgen met een goed gevoel het huis kunnen verlaten.
30-10-2012 Dinsdag
We hebben gisterenavond op de valreep gehoord dat we niet de heel dag naar Kisoro moeten om te knippen. We besluiten om dan maar de 10 rollen die we in ons appartement hebben liggen te gaan knippen. Eerst met Waltraut mee naar Kisoro, we geven al vast de drie voorgeknipte rollen lakens mee. We moeten weer pinnen en we moeten brood halen. Helaas maar 1 bank waar we kunnen pinnen. Nog even dat voor telefoon en videocamera kopen. En dan weer ¾ uur terug lopen.
De rest van de dag alleen maar gemeten en geknipt. We werden er flink “gaar”van. Scontina heeft samen met ons de lunch genuttigd. Voor har wel wat vreemd. Toast kende ze wel, maar boter en kaas eigenlijk niet. Ook het smeren leek wat lastig. Gezellig gekletst met haar. Na de lunch een oproep naar Lia of ze wil komen helpen de dekens tellen en sorteren. We schrikken ons helemaal “lam” als we de dekens zien. Een bonte berg aan roze, bruine en rode bloemen we ontdekken zelfs nog een tijgerprint. Afschuwelijk. We hadden verwacht dekens van 1 kleur te krijgen. Het zij wel echte Oegandese dekens, mar wij vinden ze spuuglelijk. En dan ook nog eens blauwe lakens erbij. We hoepen maar dat het cadeau goed ontvangen wordt. In ieder geval is alles beter dan de dekens en lakens van nu, daar “houden we ons maar aan vast.
Eindelijk om 18.00 uur klaar met aal 10 rollen. Snel alles over huizen en dan koken. De worstjes vallen bij Edith totaal niet in de smaak. Dat is fijn als je er zo’n 20 van hebt gekocht!
We gaan douchen en dan de dekens die overal in de huiskamer liggen stapelen en verdelen in 2 x 60 dekens. Ze moeten niet te lang zo blijven liggen, want er zijn muizen.
Morgen willen we hulp vragen om alle dekens te gaan merken. Dit systeem van merken per afdeling is helaas nodig. Blijkt dat degene die het hoogst in de hiërarchie is zich alle nieuwe spullen toe eigent, tja dat willen we uiteraard niet. We hebben er 60 voor interne en 60 voor chirurgie.
Vanavond weer enorm veel "vliegende mieren"die vervolgens hun vleugels verliezen. Teenslippers naast het bed, want ze krioelen overal.