Schoonmaak op afdeling

5 november maandag
Vandaag weer aan de slag op de afd. Het wordt vervelend, maar wederom zijn de meeste niet op tijd. Het arbeidsethos is hier echt ver te zoeken.
Vandaag weer docter’s round: Van 1 patient wordt een foto gemaakt om deze door te sturen naar een dermatoloog in Nl. Het lijkt op herpes, maar… blijft onduidelijk. Als we klaar zijn met de dameszaal overleggen Edith en ik of we niet alvast kunnen starten met de wonden. Edith stelt het aan Jackson voor, die eerst toestemming wil van Jean-Paul. Ik loop met de visite mee. Er liggen ook een paar neurologische patiënten. Het is schrijnend, maar daar kunnen we op chirurgie niet veel mee. Een neuroloog is niet aanwezig e de oorzaak van beide is slecht te duiden. Er wordt in ieder geval bloed afgenomen om een aantal zaken uit te sluiten. HIV wordt hier ook “gewoon” getest. In Nl. moet je daar vlgs mij toestemming voor vragen. Nu ontgaat de patiënten sowieso veel omdat er door de artsen en verplk. Engels wordt gesproken. Wel wordt er regelmatig vertaald. De patiënt met Guillan Barree gaat vandaag na maanden(?) verblijf met ontslag. Hij kan zich nu enigszins redden mbv een looprekje. Een wijkbureau voor verplk. hulpmiddelen kennen ze niet. Het voorstel wordt gedaan om de man 20.000Us (€6,-) te laten betalen die hij terug kan krijgen als hij het looprekje weer terug brengt. Het kost blijkbaar heel wat overredingskracht, maar de patiënt lijkt het te accepteren. De “stomapatient” gaat achteruit. Achteraf was het mogelijk toch beter geweest de patiënt mee te laten gaan naar huis om te sterven, maar ja da is dus echt achteraf. Als we bijna klaar zijn met de mannenzaal zijn Edith en Jackson ook klaar met wondverbinden; hoe efficiënt.
Na de break staan de cleaners van medical ward klaar om samen met ons de dekens op te halen voor stempelen. Even mailen met journaliste en fotografe: ze hebben gehoord dat in onze regio het Marburg virus is en een negatief advies van het ministerie. We geven aan dat als het zo zou zijn wij ook onze koffer zouden pakken. Uiteraard is de keus aan hen. WE vinden het wel spijtig.Terug op de afd. spelen we even met een paar kinderen op de afd. en gooien een bal over. Uiteraard ook bedoeld voor Anna om haar li-arm te gebruiken en voor Ducas om een s even met iets ander bezig te zijn. Ze zit daar maar de hele dag te zitten. We hebben nog kleertjes voor haar meegenomen. Moeder is blij en het t-shirt gaat gelijk aan. Ik merk ook dat ze nu gelijk snapt wat we met de bal willen. Ze blijft alles echter met “argusogen”volgen. Zodra er weer iemand binnen komt of wat zegt blijft ze als een “standbeeld” zitten. Vandaag ben ik degene die een tikje tegen mijn been krijg van Anna en een brief krijg. Keurig in het Engels. Ook hierin staat genoemd dat ze blij zijn dat God ons bij elkaar heeft gebracht. Dankbaarheid over de liefde en zorg voor Anna. Echter ook de zorgen om het betalen straks van de rekening. Ik heb erg met ze te doen. We kunnen hier echter niet aan beginnen. Er zijn er zoveel die het financieel moeilijk hebben.
Na de lunch ga ik even terug naar Florence . Ik koop een handgemaakte ketting van haar en bestel een armband.
Dan op zoek naar de driver. Deze is er niet dus de directeur, Jerome neemt ons mee. We stoppen onderweg even bij het huis van Julius en Isaac in de hoop dat ik daar mogelijk mijn fotocamera verloren heb. Dit tegen beter weten in. De ouders zijn in geen velden of wegen te bekennen, maar alle kinderen zijn allemaal thuis. Ongelooflijk!
De bank geeft weer aan dat we het bedrag voor vandaag hebben overschreden. We besluiten een uur te wachten. Gaan betalen bij de man van de dekens, lakens en handdoeken en betalen Waltraut. Lekker bakkie leut bij de Coffe Pot. En warempel. Om 16.00 uur lukt het pinnen wel. Helaas bij 1 bank de ander spuugt geen geld uit. Zo zijn we nog dagen zoet met pinnen om de miljoenen bij elkaar te vergaren, we worden er een beetje “simpel”van.
We eten vanavond”Matooke” het bananengerecht gemaakt door Scontina.
Uiteraard wordt er weer gecrabbled. Een heuse competitie met ons tweeën.
Ik ben er steeds meer van overtuigd dat mijn camera gestolen is zaterdagmiddag. Wij zaten buiten achter het huis en de camera lag mogelijk op het bureautje in de kamer. Er is nl. ook een moment geweest dat we beide dachten wat te horen. Op ons roepen reageerde niemand, dus geen aandacht aan besteed.

6 november dinsdag
Vandaag de handdoeken me voor interne om te stempelen.
Het blijft lastig om de overdracht goed te horen, zeker als anderen staan te praten met elkaar. De overdracht langs de bedden geldt hetzelfde voor.
Edith en ik gaan de bedden opmaken en wijzen de anderen er op hun handen te wassen of met alcoholdoekjes schoon te maken. Dan willen we met de wonden beginnen, maar we zien vrij onverwachts dat ze aan het schoonmaken zijn. Hoe vaak en wanneer doen ze dat dan?? Eigenlijk dagelijks??? Nooit gezien, maar JP geeft aan dat het wel wekelijks gebeurd. Met natte lapjes gaan ze over de ramen zonder te drogen. Dat moet anders vinden wij. In de spoelkeuken zien we een stuk van een laken hangen. Die moet er aan geloven en wordt gescheurd. Nog een weekje en dan hebben ze 120 nieuwe lakens.
Edith en ik gaan ook met de ramen aan de slag. We pakken tot verbazing van de ll. ook nog even de buitenkant erbij. Helaas zijn de ramen al behoorlijk verweerd, dus heel veel eer hebben we er niet van. We willen eigenlijk ook wel graag de duty room wat schoon hebben. Te beginnen met het verwijderen van alle oude meuk die er hangt. Oeps…dat gaat dan misschien in het weekend gebeuren, dat kan nu niet zomaar even. Omdat ze met (te)velen zijn gaan wij kijken waar Anna en Ducas zijn en nemen de bal mee naar buiten. Gezellig overgooien. We vragen de moeder of ze niet even wil slapen, ze begrijpt ons helaas niet. Ze ziet er dodelijk vermoeid uit.
We nemen even een kijkje in de keukens van de familieleden. Onvoorstelbaar hoe ze daar op houtvuurtjes de bonen aan het koken zijn. Het is er roetzwart en smerig. Tevens hebben ze er een soort winkeltje( houten hokje) waar ze ook spullen voor familie verkopen. Ze moeten als familie zorgen voor spullen ( toiletpapier) en eten voor de patient. Wat verder naar achteren zien we dat daar gezinnen wonen van medewerkers van het ziekenhuis. Ik draai nog even een kraan dicht omdat er een grote wasbak overstroomt.
Na de koffiebreak gaan we naar de speelkamer. Er is en jongetje met externe fixatie die wel wat afleiding kan gebruiken en een meisje dat weken lang in tractie moet liggen ivm femurfractuur. De jongen is erg blij met het leesboekje. Het meisje geven we een plankje om te tekenen wat je vervolgens weer weg kunt “toveren”. Ze snapt het helaas niet, maar lijkt ook niet helemaal in d’r hum, wat uiteraard begrijpelijk is. Als de ll. verplk. het plankje zien zijn ze ook erg verrast. Ook zij kennen het niet. Hilariteit alom.
Edith gaat een knuffeltje voor haar halen.
We spreken nog even met JP met het verzoek aan de moeder van Anna te vertellen dat we geen geld gaan geven voor de ziekenhuis opname. Er zijn er zoveel dat we daarin geen keus willen maken. Even later is het Jackson die de moeder verteld waar wij bijstaan dat we geen geld gaan geven. Ze snapt het.
Dan blijkt dat er geen water meer is. Niemand op de afd. weet hoe dat kan, maar de acceptatie is er simpelweg. Ik heb nog een kort gesprekje met JP over het advies om de afd. op te splitsen. Het is leerzamer, zinvoller. Efficiënter etc. Zijn reactie is wat gereserveerd. De ll. komen immers om te leren. Hij zal er over nadenken.
Vandaag wederom naar mijn camera gezocht. Ik denk dus echt dat die uit het huis is gestolen. Er is een moment geweest dat wat hoorden toen we achter het huis zaten. Echt spijtig.
Jerome brengt ons naar Kisoro. Helaas moeten we wachten tot 16.00 uur omdat we maar 1 x per 24 uur een bepaald bedrag mogen pinnen. Onderweg nog even gestopt bij huis van Julius en Isaac. Er zijn allemaal kinderen maar geen ouders. Ook dat is denk ik gebruikelijk. Helaas dus geen camera. In gesprek met Jerome die juist bezoek heeft gehad van mensen van ministerie(?) Er wordt een rapport gemaakt over de toegankelijkheid van het ZH. Vlgs Jerome zijn ze daar in Oeganda goed in, maar het rapport verdwijnt in een lade. Het lijkt ook wat overdreven als je naar de situatie van de bevolking kijkt en de armoede, de hygiëne etc. Om nog maar niet te spreken van de vele ongevallen die er op de zeer slechte weg naar Mutolere plaatsvinden. Laat ze dar eerst iets aan doen. Verder begrijp ik dat het geloof hier ook ng een grote rol speelt, mensen soms ergens niet willen werken ivm ander geloof. Pinnen!!
We betalen de man van de dekens etc en Waltraut. Nu geld verzamelen voor reparatie van de wasmachine. Terug lopen. We lopen al snel weer hand in hand met jonge meisjes en uiteraard willen ze pennen. Ze hebben allemaal hout verzamelt, dat thuis gebruikt wordt om mee te koken.
Vanavond eten Rianne, Mara en Vera bij ons. Het is gezellig en we delen veel plaatselijke ervaringen. Er wordt hier ook gezegd dat vrouwen niet mogen fluiten; krijg je baardgroei van. De wijn smaakt goed. Uiteraard sluiten we de avond af met een potje scrabble.
7-11-2012 woensdag
We blijken een avocadoboom in de tuin te hebben. Ik zie een kindje stiekem over de muur klimmen en er een paar rapen.
Op de afd. is het weer doctors round. Edith zorgt dat Anna pijnbestrijding voor de verbandwissel krijgt en dat de wonden ook weer snel worden verbonden. Ook Edith merkt hoe vreselijk het is om deze kinderen zo verdrietig te zien. Als ik zie dat ook de moeder even later staat te huilen heb ik het er moeilijk mee. Ze lijkt helemaal op.
Met de ronde merk ik regelmatig dat er antwoorden worden gegeven die ik sterk in twijfel trek. Soms is het dan handig om even in het Nl. tegen Willem te zeggen wat ik denk of heb gezien. Helaas blijkt dat de antwoorden niet altijd kloppen. Het motiveert me alleen maar meer om te bewerkstelligen dat ze gesplitst gaan werken. Hier gisteren met Jerome( directeur) over gesproken. Die was ook enthousiast en merkt ook dat het arbeidsethos van de llerl. Niet meer is wat het is geweest. Ze leren geen basiszorg meer. De familie moet eigenlijk veel doen. Ze vragen überhaupt niet of iemand al gewassen is of daar behoefte aan heeft. Lijken ze niet bij stil te staan. De patiënt met de stoma is overleden. De familie moet nu eerst geld verzamelen om de overledene mee te mogen nemen. Raar idee.
De nieuwe afvalemmers doen het goed,alleen nog even wennen wat nu in welke ton moet.
Ook blijkt vandaag weer dat methodisch denken erg lastig voor ze is. Om de “klip-klap” moeten ze weg om spullen te halen. Ik help een neurologische patiënt met doorbewegen. Dit naar beste eer en geweten, anders gebeurt het niet. Fysioth. Hebben ze niet.
Na de pauze kunnen we eindelijk schoon schip maken in de huiskamer. De cleaners nemen alle 240 lakens mee om te stempelen. We willen eea volgende week officieel overhandigen.
We helpen met wondzorg en raken gewend aan de gebiedende wijs waarop er om alle verbandspullen wordt gevraagd; Swapps, goases, strapping, enough, add more etc. In Nl. zou dat niet geaccepteerd worden.
Nog weer een paar boekjes gehaald en een paar ballonnen aan kinderen gegeven. Daar zijn ze erg blij mee.
Vanmiddag een presentatie gemaakt over handhygiëne: volgende week presenteren bij de officiële donatie van alle lakens etc.
Inmiddels weten we dat ook Vera en haar zusje meegaan met ons naar Queen Elisabeth Park. Gezelli!!
Eind van de middag moeten we letterlijk een paar kinderen wegjagen die achter het huis van een afstandje komen vragen om pennen evn even later om een pop?? Nou ja zeg! We hebben er juist rekening mee gehouden geen kinderen uit de buurt wat te geven om dit soort situaties te voorkomen. Edith heeft ze nog wel even gevraagd of ze al eens binnen waren geweest en nu een camera hebben. Nee dat “helaas” niet.
Nog weer even met de driver naar Kisoro voor geld. We schieten nu lekker op.
Na het eten is het helaas snel donker. Gelukkig wel elektriciteit. Die viel vanmiddag nl. weer een poosje uit.
Met scrabble bevinden we ons inmiddels in een heuse competitie.