12 en 13 november

12 november Maandag
Vandaag weer naar de afd. Om 8.30 naar de casuïstiek bespreking. Echter aldaar heeft niemand een echte casuïstiek in te brengen. Er wordt alleen een opmerking gemaakt over het heen en weer sturen van patiënten, zo onvriendelijk, maar…als ze dat niet doen( eerst laten betalen) ontsnappen ze zonder te betalen. Tevens wordt aangegeven dat er nog voor twee weken anti-malaria medicatie aanwezig is. Dat baart hen uiteraard zorgen.
We zijn weer op tijd terug op de afd. De visite is al gaande, maar we kunnen bij de grote groep aansluiten. Vandaag halen Edith en ik het verband bij kleine Ducas er af. Opdracht is om het vandaag open te alten en te zien hoe het er morgen uitziet. We vinden het vreselijk, maar…..het zij zo.
Het droge gaas dat ze er op hebben gelegd halen we er af. Dat zit morgen anders”muurvast”.
Wederom is er een vrouw opgenomen ivm mishandeling door echtgenoot. Onvoorstelbaar hoe vaak je dat tegenkomt. Verder liggen er inmiddels 4 op een rij in tractie die daar zo maanden moeten liggen. Tjonge jonge wat een vooruitzicht.
We helpen met verbinden van de wonden en maken wat bedden op.
We vragen aan de beide afd. hfden om een setje met een deken een laken en handdoek. Dat willen we morgen symbolisch aanbieden. Uiteraard worden ze zelf ook verwacht.
Vanmiddag een uurtje in de zon en dan weet even naar het dorp. We halen handenalcohol, koekjes en een schrift voor alle medewerkers van interne en chirurgie. Pennen hebben we zelf nog genoeg in huis. Ook hebben we besloten het gezin van Isaac en Julius een grote wasemmer met levensmiddelen te geven, dus we neuzen wat rond wat we zoal kunnen geven.
Dan weer in de rij bij de bank.
Voor het eerst gaan we even op zoek voor onszelf; naar leuke teenslippers. Alle soorten en maten. Uiteraard wordt aan de hele familie gedacht. Zelfs oorbellen, armbanden en ringen verdwijnen in onze tassen. Dat voelt even lekker.
Als we even later weer bij Erus ( van Orange) staan worden we wel heel erg gewaardeerd door een zgn broer van Erus. Als al snel blijkt dat ik niet wil( Edith is inmiddels even weg) moet ik van hem toch echt mijn best doen om Edith te vragen of zij niet iets met hem wil beginnen. Zijn auto is zijn office, Als Edith daar in stapt zal hij helemaal gelukkig zijn. Dat ik aangeef dat Edith getrouwd is maakt hem helemaal niets uit. De afloop zal iedereen weten. Edith gaat gewoon met mij mee terug.
Nog even langs die meneer van de lakens. Hij belt ons vrijdag als hij in Kampala is om te laten weten wat de slopen kosten.
Dan snel naar huis, want we hebben geen lampje mee. We krijgen een giga pak regen over ons heen en zijn tot op de draad nat.
Thuis gekomen…geen stroom. Wat zijn we blij dat we gas hebben om te koken. Gelukkig springt om 21.00 uur de lamp weer aan.
Nog even wat voorbereidingen treffen voor de presentatie morgen.

13 november dinsdag
Vandaag een rustig begin van de dag. We hebben om 9.30 uur onze eerste presentatie.
We laten niets aan het toeval over en zijn er op tijd. Gelukkig wordt even later de beamer gebracht. De powerpoint moet nog even nagekeken en het filmpje van de Oegandarun alvast opstarten. Ze kunnen de tekst weliswaar niet verstaan, maar het geeft ze wel een idee wat we geïnvesteerd hebben om gelden op te halen.
Alle presentjes worden uitgestald en de koekjes staan klaar.
Tot onze teleurstelling is er om 9.30 uur 1 leerling. Oei…als dat maar goed komt.
10 minuten later gaan we van start en zijn er zo’n 10 medewerkers, waaronder de 2 cleaners van de interne afd.
De presentatie verloopt erg goed. Ook leuk dat ze actief meedoen als we vragen naar het belang van hygiëne, wat ze er aan doen en wat verbeterd kan worden op de afd. Uiteraard weten ze dat allemaal, maar ook hier geldt hetzelfde als bij andere “grote” veranderingen: Iedereen weet dat het beter is maar ze doen het niet. We vertellen dat we geschrokken zijn van de hygiëne, maar ook van de staat van de lakens etc. Hoe vuil, vies en stuk. Uiteraard erkennen we ook dat ze een tekort hebben aan deze zaken. Als we vragen of ze zelf onder een al gebruikte deken willen liggen is het antwoord een “inkoppertje”. Echter vanaf nu kan het geen excuus meer zijn om de bedden niet meer te verschonen. Als de laatste sheet voorbijkomt met daarop de petri schaaltje waar de bacteriegroei van een uniform op te zien is zijn ze wel onder de indruk. Ook hier is het echter voor ons Westerlingen een stuk makkelijker omdat we alles voor het grijpen hebben. Hier hebben ze 2 uniformen p/p ( de leerlingen)die ze zelf moeten wassen. Als je die alleen maar buiten kunt drogen in het regenseizoen…… We kunnen ons er wel iets bij voorstellen. Als we klaar zijn met de presentatie delen we een koekje. Tot onze schrik nemen ze er allemaal twee, dus snel ingrijpen geboden anders hebben we straks niet genoeg voor de tweede groep. Ze blijven allemaal keurig zitten. Nog maar eens noemen dat het afgelopen is en ze wat mogen pakken van de presentjes. Dan toch maar beginnen met uitdelen en gewoon aangeven dat ze nu weer aan het werk kunnen. Dat werk beter en is blijkbaar duidelijk.
Bij de tweede presentatie is het en stukje drukker. Als ik mezelf heb geïntroduceerd krijg ik een applaus. Tja, dat ben ik dan weer niet gewend. Het filmpje kunnen ze uiteraard niet verstaan, maar als ik vertel dat er meer dan 200 mensen zijn geweest en dat die allemaal geld gaven om mee te mogen lopen zijn ze wel onder de indruk.
Ze hebben voorbeelden genoeg wat er niet goed gaat en verbeterd kan worden. Dat doet ons goed. De directeur geeft zelfs aan dat we ook naar patiënten toe een soort voorbeeldfunctie hebben qua hygiëne. Het feit dat er geen stromend water op de patiëntenzaal is werk natuurlijk ook niet mee. ( Wel gaat er alleen met de doktersronde een kan water, zeep, handdoek en een soort statief mee) Ook nu verlegen gelach als we vragen waarom het dan niet wordt toegepast.
De plaatjes met bacteriën onder de sierraden doet het goed waarop de directeur nog even het woord neemt en iedereen op het hart drukt hiervan goed notie te nemen.
Dan mogen Jean Paul en Beria naar voren komen om het cadeau in ontvangst te nemen. We krijgen een groot applaus. Zelf zijn we “apetrots”. Dan nog het grote pak wasmiddel en de 6.3 miljoen overhandigen aan de directeur. We zijn echt blij dat deze taak is volbracht en we onze donaties goed hebben besteedt. De directeur is erg dankbaar. Onder het weglopen drukt hij menig medewerker op het hart dat hygiëne echt in ieders hoofd moet zitten.
Ze vinden het erg leuk om ook nog een presentje te krijgen en menig leerling bedankt nog eens extra. Tot onze opluchting nemen ze ook alle plastic tassen (van de dekens) mee.
We kijken terug op een zeer geslaagde presentatie!
De rest van de middag hebben we vrij en omdat het prachtig weer is genieten we van het zonnetje. Inmiddels heeft de man van de slopen gebeld. Dinsdag kunnen we ze ophalen.
Vandaag heb ik Richard blij gemaakt. Hij mag mijn uniform hebben als ik wegga. Immaculte vraagt: “What about me?” Helaas heb ik geen jurk voor haar en een verplk. in een broek is “not done”.